Per ongeluk

Er is zelden iets geestigers dan de werkelijkheid. Het bericht dat de VRT per ongeluk een SP.A-festival (het Festival van de Gelijkheid) sponsorde is daar zonder twijfel bij. Want hoe doe je dat, per ongeluk? Ofwel zijn de betrokken VRT-bazen domoren die van niets weten of op zijn minst onzorgvuldig zijn, en dan is er een probleem. Ofwel wisten ze het wel, en dan is er natuurlijk ook een probleem.

Blijkt intussen dat ze maar al te goed wisten waar het over ging, inclusief dat op dat festival alleen socialistische politici zouden worden uitgenodigd. Derwijze zelfs dat de socialisten nagaan of ze iets kunnen ‘doen tegen de VRT, nadat de omroep afhaakte als partner voor het Festival van de Gelijkheid’ (citaat De Morgen).

Vlaams volksvertegenwoordiger en festivalvoorzitter Jan Roegiers is nogal expliciet: “Vanaf de eerste mails kenden ze ook de namen van de socialistische politici. Het is pas nadat enkele mensen binnen de omroep vorige week de vraag van N-VA-parlementslid Wilfried Vandaele zagen, dat de VRT zich heeft teruggetrokken als partner." Een stelling die overigens door de VRT wordt bevestigd. Anders gezegd: ze zijn betrapt.

Twee dingen vallen daarbij op.

Een. Roegiers begrijpt van geen kanten – en ik denk eerlijk gezegd zelfs dat hij dat meent – hoe de VRT het in zijn hoofd haalt om af te haken. Hij zegt: "We zijn een progressief-culturele fabriek. We zijn gegroeid uit en ingebed in de socialistische beweging, maar we zijn ongebonden en werken zelfstandig. Dat we dan socialistische politici uitnodigen is toch logisch? … We kunnen vanuit onze achtergrond toch geen NV-A'ers of Vlaams Belangers uitnodigen?” Anders gezegd: ongebonden en zelfstandig, en dus komen er alleen socialisten. Want gelijkheid is niet een ideaal van de Verlichting, maar een exclusief programmapunt van de SP.A.

Twee. Wat hierboven staat is natuurlijk onnozel, alleen... de VRT vindt dat ook. Want anderen hebben hen eerst moeten wijzen op, en pas dan zijn ‘een paar belletjes gaan rinkelen’… (citaat DM). De pensée unique is bij het Huis van Vertrouwen blijkbaar onwaarschijnlijk wijd verspreid.

En er is nog. De reactie van het Huis spreekt boekdelen. In eerste instantie trekt men zich terug als sponsor. Maar, zegt men, de rest kan blijven. De medewerking van onder meer Tomas De Soete en Friedl’ Lesage, dat is geen probleem. Hou u eventjes vast nu, want hier komt een portie ambtenarees. ‘Het beleid bij de VRT stelt echter dat VRT-journalisten geen debatten mogen modereren waar maar een enkele partij aan bod komt. "Tomas is een presentator en geen journalist", reageert de VRT op de kritiek. "Hij is er gevraagd omwille van zijn competenties als presentator en interviewer. Hij doet dat wel vaker en dat staat totaal los van politieke of geloofsovertuigingen."’ (citaat Gazet van Antwerpen) Dus Freek mag dat niet? Want dat is een serieuze (?) journalist, maar lapzwans (?) Tomas wel. En Friedl’, dat is dus ook maar een onnozele geit? En Ruth Joos, wat is dat? Mag die, of mag die niet? En hoe weten de kijkers/luisteraars dat? En moet ik Freek meer ernstig nemen dan Tomas? Mag die andere vragen stellen? Of is het net omgekeerd? En Lieven Van Gils, die is van de sport… ? Lieven Vandenhaute? Jan Hautekiet? En Kobe Ilsen? Dat is een freelancer meen ik mij te herinneren, wat mag die, en wanneer en waar? Waar slaat dat allemaal op?

Intussen blijkt overigens dat Tomas óók niet meer meedoet aan het Festival van de Gelijkheid. Is die van statuut veranderd misschien?

Een tip, helaas alleen voor televisiemensen; ik beken: ik heb voor de radio geen oplossing. Plak voortaan die mensen die ik meer moet geloven dan andere een bol op het voorhoofd. Een rooie. Uiteraard.


Eerder

Leve de werkelijkheid

Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...

Lees het hele artikel

Nieuw Sociaal Contract

Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...

Lees het hele artikel

Een uphill battle

Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...

Lees het hele artikel

Raar, en het doet zeer

Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...

Lees het hele artikel