Tussenkomst op de Gentse gemeenteraad van 25 januari 2016.

 

Radicalisering is een ernstig probleem en dit vergt een ernstige aanpak.  Waarom is het voor Gent dan zo moeilijk om de dingen te benoemen zoals ze zijn?!  Niemand maar dan ook niemand heeft baat bij misleiding. In zo’n dossier zijn er enkel verliezers en geen winnaars. Vergeet dit niet!

Een klein overzicht van mijn ergernissen:

Ø  het plan staat bol van de politieke hypercorrectismem: men draait om de hete brij.  Eén voorbeeld (ik citeer uit de nota): “het moet duidelijk zijn dat de aanpak alle vormen van militant en gewelddadig extremisme tegengaat en niet focust op één godsdienst of levensbeschouwing”.  Ja, dat is natuurlijk waar! Maar dat is tegelijk bezijden de werkelijkheid, omdat die kennelijk niet mag worden genoemd. Ik maak mijn punt duidelijk met een boutade: mij zijn geen terreuraanslagen bekend waarbij men onder het plegen van die terreur roept: “Geloofd zij Jezus Christus!” Mij zijn geen terreuraanslagen bekend waarbij men onder het plegen van die terreur roept: “A bas la calotte!” Er wordt iets anders geroepen!  Laat ons dat aub in alle rust en kalmte ook benoemen..

Ø  iets typisch Gents: de semantische strijd gaat onverminderd verder.  Er is iets, maar geef dat een andere naam, dan zal dat iets wel van aard en van natuur veranderen.  Eén voorbeeld: een Syriëstrijder die naar Syrië vertrekt om IS te steunen en daar leert vechten en terreur zaaien, dat is een SyriëSTRIJDER.  In Gent is dat een SyriëGANGER.. Te vergelijken dus met een vakantieGANGER, de onschuld zelve…

 Ø  Gent doet ook alsof wij een eiland zijn.  Dat is niet zo.  Wij zijn geen uitzondering op de rest.  We moeten dit leren erkennen en leven met de realiteit van vandaag; dat er reële terreurdreiging is. Hier net zo goed als elders. Het is een essentieel kenmerk van terreur dat we niet weten waar of wanneer de aanslag komt.

Ø  de auteurs van de nota geven mij de indruk dat zij op de een of andere manier het gevoel hadden dat zij zich moesten verontschuldigen. Ten aanzien van wie, vraag ik mij dan af?

Ø en het ergste was in feite dat ik in de nota NIETS las over het gebruik en misbruik van godsdienst en ideologie om radicalisering te rechtvaardigen. Ik geloof niet dat radicalisering enkel een gevolg is van socio-economische achterstelling of van internationale conflicten. Het heeft – je moet blind zijn om dat niet te zien - ook te maken met het misbruik van religie waaraan een ideologische dimensie wordt toegevoegd om politieke macht te verwerven. 

Collega’s, het is misplaatst om zoveel rond de pot te draaien. Niemand wint daarbij. Laat ons aub daarmee stoppen.

***

In het debat heeft burgemeester Termont geantwoord dat we hierover fundamentele meningsverschillen hebben. Dat is het verschil tussen links en rechts, zei hij.

Over de SyriëGANGERS en de afwezigheid van het begrip ‘strijders’ zei hij letterlijk (we tikken hier uit wat op de audiostream staat): ‘Als we dat geen Syriëstrijders noemen, is dat omdat we weten dat er bij die vijf mensen die naar Syrië vertrokken zijn, maar niet voor te vechten.  Moeten we die dan ook meenemen als Syriëstrijders?  Neen, er zijn mensen vertrokken naar Syrië die er niet zijn voor te strijden maar die daar andere opdrachten doen in het kader van IS enzovoort’.

In onze ogen is dat – zie vooral de tekst in vetjes - een enormiteit van belang, geheel en al tekenend voor links. Schuldig zijn dus alleen zij die in Syrië schieten en met bommen omgaan, maar niet de ondersteunende diensten? Daar zijn we het inderdaad fundamenteel over oneens. Mijn god ! (Excusez les mots)