Op naar de stilstand

Bij het jaareinde is het stil gebleven, maar sinds deze week is het mobiliteitsplan weer hét item dat alle Gentenaars bezighoudt. Gentenaars in de gemeenteraad, maar ook en vooral zeer vele anderen buiten de politiek, en terecht. Want dat mobiliteitsplan is een zeer diepgaande ingreep aan het hart van de stad.        Vorige donderdag is voor de gemeenteraad het circulatieplan voorgesteld, het resultaat van uitgebreide planologische arbeid. In één zin gezegd maakt dat circulatieplan het onmogelijk om de stad te doorkruisen. Wie van A naar B wil moet rondrijden, letterlijk, via de Kleine Ring.

Ik heb altijd gevonden dat planologen bijna per definitie gevaarlijke mensen zijn. Omdat ze - nomen est omen - vertrekken van een plan waarnaar de rest van de wereld moet worden geplooid. Als de werkelijkheid niet volgt, dan is dat wat hen betreft jammer voor de werkelijkheid die in hun ogen beter verdient.  Schepen Watteeuw is ook planoloog...

Ik ben bang van grote plannen: het is mij te radicaal, te absoluut, te driest. Het is ongeveer het omgekeerde van een coalitieregering: daar gaat het te traag, te weinig ver gaand. Maar als ik moet kiezen, dan prefereer ik toch die trage weg; ergerlijk vanwege teveel traagheid en grijsheid, maar het behoedt wel voor doldrieste maatregelen die de samenleving ontwrichten.

In Gent is er een doelstelling waarover niemand discussieert: mobiliteit. Want daar is er een serieus probleem. Al wie Gent aandoet, weet dat. Vraag én discussiepunt is: hoe los je dat op?

Het antwoord van de paarsgroene coalitie is in feite pervers: als er een probleem is met de mobiliteit dan lost men niet dat probleem op, maar vermindert men de mobiliteit. En dat is echt een systeem. Zoals het parkeerprobleem wordt aangepakt met minder parkeerplaatsen, zo vermindert het circulatieplan de circulatie.  Of denkt er nu echt iemand dat als je verkeer verbiedt doorheen het centrum en dat verkeer afleidt, dat dat allemaal terecht kan op de R40 (de Kleine Ring)? Die R40 zit nu al overvol, staat nu al vaak stil.. 

Het valt overigens op dat de planologen als het daarover gaat, plots veel minder tekst en uitleg leveren. Ze gaan 'maatregelen nemen om de circulatie te verbeteren'. Maar wat dat dan precies is, en waar of hoe? Joost mag het weten. Iets aan de kruispunten, wordt gezegd, maar dat is totaal onduidelijk. Ingrijpend kan dat zeker niet zijn. Het plan wordt immers uitgevoerd over een dik jaar, in de lente van 2017. Openbare werken duren in Gent altijd veel, veel langer...

En er is nog. Op een plan lijken sommige dingen logisch. In het echt is dat veel minder. Er worden verkeersassen gelegd in straten die daar, al was het maar vanwege de lamentabele staat van het wegdek, echt niet op berekend zijn.

Bewoners die daarop wijzen, worden afgescheept. Er is overleg met bewonersgroepen die net op het moment dat ze naar de vergadering gaan te lezen krijgen dat de beslissing al is gevallen. Ook in de gemeenteraad zullen we met de N-VA-fractie hard aan de kar duwen, maar men moet zich tegelijk geen illusies maken: de blindheid van de planologen is overgedragen op de bestuurders van VLD, SP.A en uiteraard Groen.

Vandaag merkt een van de kranten op dat een van de zwarte punten die er nu al zijn (de Dampoort) met het circulatieplan nog veel meer verkeer zal te slikken krijgen. Niemand ziet hoe dat kan, maar Watteeuw en zijn collega’s planologen gaan door.

Tegen beter weten in? Ik weet het niet. Het zou kunnen dat ze erop gokken hun gelijk de facto te bewijzen. Als alles stil staat, verandert het fileprobleem van nature. Helaas verandert dan ook de stad van nature. Niet ten goede, denk ik.  


Eerder

Leve de werkelijkheid

Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...

Lees het hele artikel

Nieuw Sociaal Contract

Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...

Lees het hele artikel

Een uphill battle

Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...

Lees het hele artikel

Raar, en het doet zeer

Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...

Lees het hele artikel