Proloog

Hieronder staat een tamelijk ingewikkeld verhaal. Maar wie aandachtig leest zal zien hoe de Gentse socialisten door hun lange machtsdeelname alle normen van goed bestuur negeren.

Tegenwoordig is iedereen journalist. Ik ben het altijd al geweest. En per slot van rekening: iemand moet het doen…

Optima en ook de Ghelamco-story gingen over de te nauwe banden tussen de politiek en altijd dezelfde ontwikkelaars. Dat is nog altijd zo. Alleen: de verkozen politici zijn vervangen door partijvertrouwelingen en -verwanten.

Laten we concreet zijn. Bij de grote belangrijke vastgoedprojecten Eiland Zwijnaarde en de Ecowijk Gentbrugge kom je krek dezelfde mensen tegen in een bad van ons kent ons. Ik leg uit.

Project 1. Op het Eiland Zwijnaarde wordt door de stad een nieuw bedrijventerrein ontwikkeld, ruim 30 ha groot. Dit gebeurt door een dochtervennootschap van het Stadsontwikkelingsbedrijf SOGent: de NV Eiland Zwijnaarde, die als voorzitter van het directiecomité kiest voor een socialist, recent gepensioneerd ambtenaar.

De man heeft ook een hele serie mandaten van de SP.A; in het kader van de depolitisering voor mandatarissen… En nog iets. Die voorzitter van dat directiecomité is een bvba. Een managementvennootschap met als vergoeding 650 euro per dag.

Project 2. De Ecowijk, een duurzame nieuwe woonwijk op de terreinen van het voormalige Ottenstadion in Gentbrugge. Er zijn daar twee grondeigenaars: er zijn de tennis- en hockeyterreinen van La Gantoise, en er is het vroegere voetbalstadion, eigendom van SOGent.

La Gantoise heeft 3 jaar terug haar grond verkocht aan de NV Ecowijk, een alliantie tussen de NV BOPRO en de bvba HKPM. Voor 8 miljoen euro; een spectaculair hoog bedrag, zeggen experts. Maar er wordt vastgelegd dat de verkoop maar doorgaat als er ook vergunningen zijn om de woningen effectief te bouwen. Als er 137 woningen op het stuk van La Gantoise komen, berekenen experts voorts, is de zaak rendabel.
Maar meer mag natuurlijk ook. En aldus geschiedt…

Schepen Sven Taeldeman (SP.A) maakt een verkavelingsplan voor 300 woningen (150 op de La Gantoise-gronden en 150 op de Ottenstadiongrond). Ook al weet hij dat dat voor de mensen uit de buurt totaal onaanvaardbaar is.

Ex-schepen Balthazar had hen om te beginnen gezegd dat het maximum 200 (2 X 100) zou zijn. Het worden er dus 300. En er is nog. De zeer lage parkeernorm in de Ecowijk (6 parkeerplaatsen per 10 wooneenheden) is voor de buurt een stap te ver. Want, denken ze niet onterecht, dat zal de parkeerdruk verplaatsen van de Ecowijk naar ONZE straten.

De buurt tekent protest aan, er komt vertraging, de verkoop door La Gantoise aan de NV Ecowijk vervalt bij gebrek aan vergunningen.

Maar… Er worden nieuwe afspraken gemaakt om het project alsnog te realiseren. Goed volgen nu…

- De NV BOPRO wipt partner HKPM BVBA uit de NV Ecowijk, en richt een nieuwe NV op, de NV Middenstip.
- Die NV Middenstip sluit met La Gantoise een nieuwe koop. Voor maar liefst 9 miljoen euro - één miljoen meer dus dan het al forse bedrag uit de eerste overeenkomst. Zonder voorwaarden. Dus deze keer groen licht, ook al zijn er geen vergunningen.
- Daar bovenop krijgt La Gantoise Hockey van de NV Middenstip een sponsorcontract van 250.000 €.
- En nog: alles wordt meteen betaald.

Anders gezegd: de Middenstip heeft garanties gekregen. Men weet daar dat de vergunningen er wis en zeker zullen komen. [Het is meteen ook de boodschap voor de Gentbrugse buurtbewoners: de teerling is geworpen.]

We gaan door…

- BOPRO NV krijgt de opdracht om voor het project van de NV Middenstip een duurzaamheidscertificaat te verlenen.
- Afgesproken wordt dat La Fabrica zal worden opgericht. La Fabrica moet een coöperatieve vennootschap worden die in de Ecowijk zal instaan voor het beheer van de site, het onderhoud van de installaties en de ontwikkeling van de collectieve voorzieningen: water, energie, communicatie, deelfietsen, parking, buurthuis én – essentieel ook - de communicatie met de stad. Dat alles zal mits passende vergoeding in handen worden genomen door diezelfde socialist, dwz zijn bvba.

- De directeur van de NV Eiland Zwijnaarde (dezelfde socialist dus, dezelfde bvba) kiest de NV Bopro ook als studiebureau voor de begeleiding en het verkrijgen van het duurzaamheidscertificaat voor de bedrijventerreinen in Zwijnaarde.

Anders gezegd: als de NV Middenstip de NV Bopro aanduidt als begeleider voor het behalen van dat duurzaamheidscertificaat, dan geeft die eigenlijk de opdracht aan zichzelf… (Middenstip = Bopro + anderen.) Geen detail: die opdracht gaat 1.250.000 euro kosten. Met duurzaamheid is geld te verdienen..

We gaan door… (We zijn er bijna…)

Wie zorgt vervolgens voor de sleutel om het hele plaatje te laten kloppen? De SP.A, en meer in het bijzonder schepen Sven Taeldeman. Die is namelijk ook voorzitter van SOGent en laat voor de verkoop van het deel van SOGent (de gronden dus van het Ottenstadion) in het bestek sleutel-zinnetjes opnemen. “Sogent wenst een beheerstructuur teneinde de kwaliteit van het projectvoorstel te verzekeren op lange termijn.”

En ook "Deze projectontwikkeling zal met de andere deelprojecten (De Middenstip) afgestemd worden teneinde ‘Ecowijk Gantoise’ te realiseren”. “Om in aanmerking te komen zal de kandidaat moeten kunnen bewijzen dat men een akkoord kan sluiten met de eigenaar van het andere deel van de Ecowijk, de NV Middenstip.”

Anders gezegd: de NV Middenstip zit in een zetel. Ze zijn eigenaar van één van de twee te verkopen delen, maar wie het tweede deel wil kopen kan dat alleen na akkoord met.. de Middenstip.

En wie is er één van de kandidaten om de grond van SOGent te kopen? U mag één keer raden? Inderdaad de NV Middenstip.

En uiteraard zal men Bopro aanwijzen voor het verkrijgen van dat duurzaamheidscertificaat, én La Fabrica aanvaarden als syndicus…

En er is nog… Met een grondprijs van 9 miljoen euro, zeggen experts, is het voor de ontwikkelaar onmogelijk met 150 wooneenheden rendabel te zijn. Maar ook daar heeft men iets op gevonden: als de woningen verkocht zijn, zullen de eigenaars blijven betalen. Om die (te?) hoge grondprijs te compenseren.

Hoe? Via La Fabrica. Eigenaars moeten immers in die coöperatieve stappen, en dat zal elke maand elke eigenaar 200 à 300 euro kosten. Naar rato van 300 woningen. 300 x 300 = 90.000 euro per maand. Dat is per jaar dik één miljoen euro. De echte naam is Ecowiijk, voor La Fabrica een eurowijk …

En à propos. De bvba van de directeur van La Fabrica is tevreden met een marktconforme vergoeding. Hij krijgt een voorstel waarmee hij beslist zal kunnen leven… Allemaal fijn geregeld dus.

Optima is in Gent done and over. Maar de methodes, het apparaat, de mensen, de ons kent ons: het blijft allemaal hetzelfde.

Epiloog

Wat hierboven staat is gebaseerd op zorgvuldige analyse van documenten. Het is ingewikkeld, dat klopt. Maar dat is misschien uitgerekend de bedoeling?

Nog iets, en opgepast. La Fabrica (alleen al die naam!) is voorgesteld als concept, als oplossing. Terug te vinden in meerdere documenten, inclusief ook documenten over de rol en de vergoeding van de man die dat ging leiden. Ik heb niet kunnen vinden dat La Fabrica intussen ook al is opgericht. Just is just.

En ja, het is waar: ik hoop vurig dat de Gentenaars op 14 oktober aan dat soort praktijken een eind maken.

Ik sta op lijst 2 van de N-VA, plaats 27.