Leve de werkelijkheid
Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...
Lees het hele artikelGevoel
Schepen Watteeuw is de enige Gentse gezagsdrager die heeft gereageerd op de aankondiging van IntelliGent Mobiel over een referendum over het circulatieplan.
Die reactie bevestigt overigens dat er goede redenen zijn… om een referendum te organiseren.
(Foto in Het Laatste Nieuws van 30 mei 2016 bij verslag over de infovergadering Brugse Poort)
Ik heb gemerkt dat bij het debat in de gemeenteraad ter plekke wel een burgerkabinet is uitgevonden dat van start gaat NA het circulatieplan. En ter plekke werd ook de permanente bevraging ingevoerd. En die is nu dus permanent bezig. Maar als inspraakinstrument zijn we noch van het een of het ander onder de indruk.
En onze vraag maakt effectief een onderscheid tussen Gent en de Gentenaars. Net om het individu dat we uitdrukkelijk aan het woord willen laten, tegelijk te overstijgen. We kunnen ons namelijk voorstelen dat je als Gentenaar vindt dat dat circulatieplan voor bewoners misschien geen slechte zaak zou zijn, maar dat je dat toch niet mag doen. Omdat dat bijvoorbeeld Gent economisch teveel zou schaden. Of omdat men principieel vindt dat je van een stad nooit een veredeld dorp mag maken. Wie stemt mag overigens totaal foute motieven hebben: dat is democratie, meneer Watteeuw. Lastig, maar wel het beste systeem ooit.
De mobiliteitsschepen vindt ook dat we ‘inspelen op onzekerheid’… Bedoelt hij dat we rekenen op de bange, in hoofdzaak blanke mensen, die ook verrechtst en verzuurd zijn? Afijn, het soort wat men in Gent het liefste zou verbannen?
Of bedoelt hij dat wij niet zeker zijn dat de stad met het circulatieplan zich niet gaat vastrijden? Dat klopt dus. Maar we bevinden ons met die onzekerheid in goed – nou ja… - gezelschap. Burgemeester Termont heeft dat namelijk zelf gezegd: het is erop of eronder.
Wat journalist en randstedelijke Gentenaar Joël De Ceulaer tot de conclusie leidde dat er dus werd gegokt, en dat dat op zich een reden was om het mobiliteitsplan af te voeren. Je voert geen beleid waarvan je zelf niet weet waarheen het moet leiden.
Maar terug naar Watteeuw. ‘Wij reiken concrete oplossingen aan voor de leefbaarheid en de bereikbaarheid.’Laat dat nu net de reden zijn waarom zijn plan zoveel tegenwind krijgt: een (naar wij hopen overweldigend grote) groep Gentenaars gelooft uitgerekend niet dat wat Watteeuw heeft voorgesteld en wat door de meerderheid van SP.A, Groen en Open VLD is goedgekeurd, dat dat een oplossing is voor de leefbaarheids- en bereikbaarheidsproblemen die er inderdaad zijn.
‘Ze peilen naar een gevoel in de toekomst.’ Tja.. Is daar iets tegen? Is het fout zich Gentenaar te voelen, of iets te hebben met Gent? Is het niet dat gevoel dat Herman Brusselmans een paar maand terug in De Zondag heeft omschreven met ‘Nee, Gent is hét kwijt’. Tja, wat is dat, hét?
Dat is die unieke mix van (in willekeurige orde) de geschiedenis, de universiteit, de haven, de bedrijven, de handelszaken, de schaal, de taal… Het is een gevoel dat Watteeuw kennelijk vreemd is. Vanuit zijn planologische tekentafel ontwerpt hij de stad die u goed moet vinden. En vindt u dat niet, dan heeft u er helaas niets van begrepen.
Watteeuws kritiek over dat ‘gevoel’ is de illustratie van ‘s mans eigen grootste probleem: als je het niet voelt, dan kan je daar eigenlijk ook niets aan doen. Maar dan moet je wel de les geleerd krijgen dat het niet volstaat gelijk te hebben, maar dat je dat ook moet krijgen.
In dat verband zat er in Brusselmans’ opzienbarend interview nog meer wijsheid. ‘Maar let op: er komt tegenkanting. De mensen worden het beu.’ Vandaar dus: i-m.gent
Groepsfoto vlnr : Faruk Demircioglu - Siegfried Bracke - Gaëtane Noé - Jozef Burm - Eddy Vanzieleghem - Guido Meersschaut - Egbert Bos - Sandra Van Renterghem - Filip Van Tricht - Peter Dedecker
Siegfried Bracke - Gent, 30 mei 2016
Eerder
Nieuw Sociaal Contract
Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...
Lees het hele artikelEen uphill battle
Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...
Lees het hele artikelRaar, en het doet zeer
Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...
Lees het hele artikel