Dilemma

Het is de geest van de tijd, ik kan ermee leven en – eerlijk is eerlijk – ik kan het mij veroorloven mij daar geen barst van aan te trekken. Maar wie in het Groot Maatschappelijk Debat gewoon een vraag stelt, krijgt vaak de volle laag. Soms zelfs van alle kanten tegelijk. Dat is een goed teken: het kan wijzen op onpartijdigheid.

Toen ik zei dat ik niet begreep wat de argumenten waren om de Coronavaccins niet te verplichten (een échte vraag om verduidelijking), toen gebeurde het. Veel volgers lieten weten dat ze diep teleurgesteld waren, vroegen zich af of ik wel een democraat ben. Anderen zeiden dat ze al lang wisten dat ik ze niet alle vijf op een rij had, dat tegen domheid geen kruiden gewassen zijn. Of vroegen zich af of ik betaald word door de vaccinlobby, enz.. En vanzelfsprekend was er ook de bekende reductio (inclusief Mengele en de processen van Neurenberg). Verplichte euthanasie was de volgende stap.

Ik kreeg ook talloze verwijzingen naar duizenden (verzwegen) doden als gevolg van het vaccin. Of naar wat te gebeuren staat: later zal blijken dat wie gevaccineerd is bij een volgende mutatie veel zieker wordt dan de niet-gevaccineerde.  Of goed bedoelde correcties: wat we nu meemaken is niet het gevolg van de vaccins, wél van de voortschrijdende groepsimmuniteit.

En natuurlijk waren er ook juridische argumenten. Dat de EU-goedkeuring van de vaccins niet toevallig voorlopig is. Dat men daarmee schadeclaims wil voorkomen. Dat de beschikking over het eigen lichaam een grondrecht is. Dat het recent verleden had bewezen dat enig vertrouwen in een regulerende overheid totaal misplaatst is.

Tja, ik weet het niet. Ik herhaal: ik weet het niet. Nog eens? Ik weet het niet. Maar ik ben wel benieuwd.

En ik zie wat ik zie. Ik zie dat dé reden voor de opeenvolgende lockdowns (de druk op de gezondheidszorg) is weggevallen. Ik zie ook dat overal in de wereld problemen ontstaan tussen regio’s waar veel gevaccineerd is en regio’s waar dat niet zo is. Brussel is niet alleen.

In de noordelijke Amerikaanse staat Vermont zit men bijna aan 70%; in het zuidelijke Mississipi aan nog geen 35%. En ja, daar vallen weer Covid-doden.

En Amerika zou Amerika niet zijn als er geen incentives waren: gratis metrokaartjes, gratis loterijbiljetten, gratis drank zelfs, in ruil voor een spuitje. Het helpt niet veel. Zelfs een (veel gedeeld) filmpje over een stervende Covidpatiënt die smeekt om een vaccin, maakt matig indruk. Biden vraagt nu dat de staten aan elke gevaccineerde 80 dollar geven. Uit wanhoop.

En dus schakelen van lieverlee talloze instanties over op verplichting. Om te beginnen de Amerikaanse federale overheid zelf, ook en zelfs in het leger. Er is keuzevrijheid, it’s the land of the free, maar wie zich niet laat vaccineren valt wel in een ander veel minder aantrekkelijk regime: veel beperkingen, veel verplichtingen.

En er is ook The Washington Post, de stad New York, de staat Californië, Facebook, Google: daar moet het. Punt. Het is een arbeidsvoorwaarde. Veel universiteiten laten weten dat ze weer échte lessen gaan geven, maar alleen voor ingeënte studenten. Niet-gevaccineerden volgen dan maar online.

In Frankrijk krijgt de zorgsector respijt tot 15 september. Wie blijft weigeren, neemt verplichte vakantie. Als de vakantiedagen op zijn, is er verplicht verlof. Onbetaald.

Geheel terzijde: toen dat bekend werd zat Petra De Sutter bij Terzake. Dat onbetaald verlof vond ze te ver gaan: die mensen moesten dan maar ander werk krijgen, zei ze. Het typeert Groen ten voeten uit: de partij verdrinkt almaar meer in een eindeloze zee van politieke correctheid.

Mijn lijstje van verplichtende instanties had gerust langer gekund. En het zal nóg langer worden. Want ook wie de individuele keuze wil respecteren, wil terug naar normaal. Als het moet dan maar zonder die weigeraars.

Maar willen we dat? Een nieuwe categorie verworpenen en/of uitgeslotenen? Mensen met en zonder sociaal isolement? Is, net om dat te voorkomen, verplicht vaccineren dom? Is dat een dilemma?

Het bestaat, verplichte vaccinering. Poliovaccinatie is verplicht; hepatitis B voor ziekenhuispersoneel ook; wie naar Zwart-Afrika gaat moet een spuitje tegen Gele Koorts krijgen. Is dat drie keer een schending van een grondrecht? Moet in deze het Algemeen Belang voorrang krijgen op het individuele recht? Is dat een afweging tussen mensenrechten en burgerplichten? Een afweging tussen voor- en nadelen? Weten we genoeg om die te maken?

Ik heb het ook gelezen: de Raad van Europa heeft in januari gedecreteerd dat vaccinatie nooit verplicht kan worden, dat weigeraars niet gediscrimineerd mogen worden en dat vaccinatiecertificaten niet als paspoort mogen worden gebruikt. Doorstaat dat de toets van de werkelijkheid?

Jan Van Duppen, arts en ex-politicus bij PvdA en SP.A – Louis Van Dievel heeft met De dokter is uw kameraad niet over hem een schitterende gefictionaliseerde biografie geschreven die iedereen zou moeten lezen – Van Duppen dus, somt in april van dit jaar de voorwaarden op waaronder verplichte vaccinatie kan. Als bewezen is dat er een gunstig effect is tegen een ernstige ziekte met zware medische, fysieke en maatschappelijke gevolgen, én met een hoge besmettelijkheidsgraad. En zonder zware bijwerkingen.

Ik zie bij de Covidpatiënten in de ziekenhuizen 0,09% gevaccineerden. Als ik Van Duppens voorwaardenlijst overloop, vraag ik mij af welke voorwaarde niet vervuld is. Dat verplichten alleen kan na een grondig maatschappelijk en ultiem parlementair debat mét stemming: uiteraard!

Van Duppen voegt een citaat van Albert Camus toe: tirannen misbruiken vaak het welzijn van het volk. Als ex-communist is hij in deze een ervaringsdeskundige; ik ga hem niet tegenspreken. Maar wil dat zeggen dat het Algemeen Belang niet bestaat?

Van communisten gesproken. Wat zou de GrootViroloog daar nu over denken, vraag ik mij af? Hij die over alles vele uitgesproken meningen heeft, meestal als Alwetende Cassandra. Of is dat een delicate vraag die hij dit keer wél aan de politiek overlaat? En is het antwoord een te groot risico voor wie Vooruit wil?

Doorbraak, 03/08/2021


Eerder

Leve de werkelijkheid

Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...

Lees het hele artikel

Nieuw Sociaal Contract

Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...

Lees het hele artikel

Een uphill battle

Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...

Lees het hele artikel

Raar, en het doet zeer

Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...

Lees het hele artikel