De Gentse begroting 2016

Voorzitter, collega’s,

Deze begroting typeer ik in twee zinnetjes: 1) er is weinig nieuws onder de zon en 2) er zijn wel duidelijke tendensen en recepten maar die blijken in meerdere opzichten ROOD te zijn. Het minst toepasselijk is dat het om rode cijfers gaat, dit wil zeggen, tekorten. Ogenschijnlijk zijn die er niet, nog niet. Maar in het rood gaan betekent ook in de gevarenzone komen. Dit is al veel meer toepasselijk. En het meest van al valt op – dat is helemaal rood - dat als je goed de begrotingsboeken leest, dan zie je deze coalitie naar typisch socialistische recepten grijpen. Op dat punt zijn de andere kleuren van deze coalitie niet terug te vinden.  

Wat zijn nu die typisch rode, socialistische recepten? 

1) er was in het begin van deze coalitie in 2013 een niet onaanzienlijke spaarpot van 96 miljoen euro. Voor 2016 heeft men slechts 4,5 miljoen euro aan reserve kunnen inschrijven. Dat is een serieuze daling! Dit betekent dat er meer wordt uitgegeven dan dat er inkomsten binnenkomen. Dat betekent dat de spaarpot langzaam maar zeker wordt opgegeten.

2) de kostenfactor van het ambtenarenapparaat: de personeelsprognose schat men op 4472 ambtenaren in 2016. Het personeelsbestand vermindert dus druppelsgewijs maar van een echte daling is zeker geen sprake. Na de reorganisatie van de stadsdiensten en het OCMW verwacht iedereen schaalvoordelen. Maar die zijn er dus blijkbaar niet.  Het staat ook letterlijk te lezen in de boeken dat het stadsbestuur meer personeel zal binnen pakken. De grote inspanning stelt men uit tot 2019, dat wil zeggen dat dat wordt overgelaten aan de volgende legislatuur. Dé conclusie die we kunnen trekken is: zelfs indien de bedoelingen om personeel te verminderen er zouden zijn, dan komt het er niet van! Integendeel, men vindt altijd redenen om personeel bij te krijgen. Dat volk dat erbij komt, dat kost geld!

Dat is ook wat te lezen staat in studies van én Belfius én het Vlaams Agentschap Binnenlands Bestuur. Gent staat onbetwist op nummer 1 als het gaat om het aantal uitgaven per kop aan ambtenaren-in-de-brede-zin. In concrete mensentaal: wij betalen 1129 euro per jaar per inwoner aan de stad voor de ambtenaren.

Hebben we dan misschien een betere dienstverlening? Niets is minder waar. Neem bijvoorbeeld de digitalisering. Iedereen verwacht dat dit een ‘automatische’ besparing op personeel zou betekenen. Want wat vroeger door mensen moest worden gedaan, gebeurt nu door computers. Niet in Gent… Want men draait die verandering hier zodanig om dat die teniet wordt gedaan. Kijk bvb naar de parkeerkaarten. Gebeurt nu via elektronische registratie, dus minder werk voor mensen. Maar vind je dit terug in het personeelsbestand van het Mobiliteitsbedrijf? Natuurlijk niet. En waarom niet? Door ingrepen om toch maar genoeg volk aan het werk te kunnen houden. De 2de parkeerkaart moet immers vanaf nu niet tweejaarlijks maar jaarlijks worden hernieuwd. Men heeft dus ervoor gezorgd dat er, ondanks de digitalisering, toch argumenten zijn om met hetzelfde aantal mensen door te gaan. Het is die mensen zelf gegund, maar personeel moet betaald worden. En dat dus – nooit vergeten ! - met geld van de Gentse belastingbetaler.

3) Nog een socialistisch recept: belastingen. Er zijn in deze stad zeer veel belastingen, met name op bedrijven, op horeca, op zelfstandigen; zij die dus zorgen voor werkgelegenheid. Daar gaat men lasten opleggen. De grote belastingen –zoals opcentiemen, personenbelasting en onroerende voorheffing – laat men ongemoeid. Maar! Heel veel kleine taxen stijgen dat het een lieve lust is. Wie dat niet gelooft, verwijs ik naar de begrotingsdocumenten. Daar staat zwart op wit dat de inkomsten uit belastingen voor de periode 2013-2019 stijgen met 36%. Idem voor de retributies. Voor de inkomsten uit boetes verwacht men 2,6 miljoen euro voor de stadskas. Dit heeft natuurlijk met de GAS4-inkomsten te maken. Kortom, onze belastingen worden jaarlijks met 4,9% verhoogd naar 2019 toe. Gent is gemiddeld 20% duurder dan andere centrumsteden.

4) Nog een socialistisch recept: voor de politie-dotatie houdt men wél de vinger op de knip. Men zal in 2016 minder geld aan politie uitgeven dan in 2015. Met andere woorden: de indexsprong wordt hier NIET gebruikt, voor bijkomend personeel. Althans, er komt 5 man bij, maar indien men hetzelfde effect had laten spelen wat elders speelt, dan kwamen er beduidend meer politiemensen bij. Dat is durven in deze tijden. Men gaat geld afromen van de politie om dat ergens anders bij te steken. Om een notoir sp.a-er te parafrasen: wat is daar links aan om op het vlak van politie, om niet naar het maximum te gaan maar er iets onder te blijven?!” Nog straffer: hoe kan men ten volle aan de-radicalisering werken als men het met minder geld moet doen? En men bovendien de instrumenten – die federaal worden aangereikt - niet gebruikt. Ik denk aan de oprichting van een Lokale Integrale Veiligheidscel die de radicalisering aanpakt. De burgemeester moet hierin wel initiatief nemen, maar dit blijft kennelijk uit…

5) Voor de volledigheid ook nog iets over de schuldratio: die is (nog) niet dramatisch. Ik druk dit uit in cijfers: 100 is de grens, vanaf 100 zit je in de problemen. We zitten daar dus nog niet, maar we evolueren wel: van 74% schuld (in 2014) naar 90% (in 2019). We zitten dus nog niet aan de gevarenzone, maar we zijn wel op weg naar...

Die schuld moet men onder controle krijgen door te besparen op personeel, en met dat geld moeten investeringen worden gedaan die de Gentenaars ten goede komen. Op 10 jaar tijd (2008-2019) is onze schuld verdubbeld van 350 miljoen euro naar 750 miljoen euro. Dat is niet min..

Naar onze inschatting – kijk naar de rode recepten - kunnen we deze begroting onmogelijk goedkeuren omdat:
-> de gemiddelde Gentenaar hier niet beter van wordt
-> er noch zuinig, noch adequaat beleid is
-> het een rood beleid is. Een beleid van spaarpotten opeten, van belastingverhogingen dat vooral gericht is op het voortbestaan van het ambtenarenapparaat, en niet op het welzijn van alle Gentenaars.

Het is een beleid waarvan ik kan zeggen dat het ei zo na het omgekeerde is van waar mijn partij voorstaat.  

Siegfried Bracke          


Eerder

Leve de werkelijkheid

Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...

Lees het hele artikel

Nieuw Sociaal Contract

Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...

Lees het hele artikel

Een uphill battle

Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...

Lees het hele artikel

Raar, en het doet zeer

Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...

Lees het hele artikel