Chagrijn

Vorige week hebben wij u – met dank aan Panorama - laten weten hoe het Gentse paarse stadsbestuur mensenhandelaars subsidieert, hoe de paarse coalitie eerst het probleem met de Roma organiseert, en dan roept hoe erg het is: ‘we zijn de slachtoffers van ons eigen goedheid’. We hebben toen ook aangeklaagd hoe schijntewerkstelling niet of nauwelijks wordt gecontroleerd; hoe men de ogen sluit voor mensen die met 20-30 man in een paar kamers wonen.

Vandaag moeten wij ootmoedig bekennen dat Paars wél controleert. Paars kent immers zijn prioriteiten. Paars controleert met grote gestrengheid…

Midden mei vorig jaar ben ik feitelijk teruggekeerd naar Gent; begin december heb ik ook mijn papieren in orde gebracht. Via de gebruikelijke procedure. Niets aan de hand: mensen die verhuizen , dat gebeurt in deze stad tientallen keren per dag. Tenzij…

Tenzij je een politieke tegenstander bent. Dan krijg je ten tweeden male de politie over de vloer. Niet voor de gebruikelijke plichtplegingen, maar voor… her-controle. Dan moet je je koelkast openmaken, om te laten zien dat er in Gent écht gewoond en gegeten wordt. Moet je ook de badkamer laten zien, én de slaapkamer, én de kleerkast met de onderbroeken. (De waarheid gebiedt me te zeggen dat effectief aan de controle van het ondergoed van mijn vrouw werd verzaakt).

Moet je zeggen – hou u vast – waar de kinderen naar school gaan. ‘Meneer, de meerderheid van onze vier kinderen werkt!’’Maar dat is hier een nieuw samengesteld gezin…’’Ja, meneer, dat is zo. Maar ook kinderen uit nieuw samengestelde gezinnen kunnen werken’. Moet je ook zeggen waar je zelf werkt. Mijn god! Hoe durven ze! Hoe chagrijnig kunt ge zijn!

Let wel: geen kwaad woord over die politieman. Die deed gewoon wat hem was opgedragen, en hij deed dat zelfs goed. Ik roep alle politiemensen op het in deze op te nemen voor hun collega, want hij riskeert nu de rekening te krijgen voor de stommiteiten van anderen.

En ik twijfel er geen seconde aan: deze her-controle zal compleet in overeenstemming zijn met de regels, de wetten en de reglementen…

Maar dit is zo bij het haar getrokken dat die arme wijkagent het op den duur van pure miserie zelf zei. Dat hij niet goed zag wat hij moest komen doen, want dat dit zelden gebeurde, alleen bij vermoeden van fraude, maar hier… Tja, hij wist het ook niet.

Ik denk dat ik de uitleg ken. Het hoofd van de Dienst Burgerzaken – Departement Bevolking is geheel en al toevallig… de voorzitter van de SP.A in De Pinte. Een afdeling met nogal wat aparatsjiks in de rangen, en dus goed bekend in de partij, in Gent en daarbuiten. Dit is opgezet politiek spel.

Is dat nu erg? Natuurlijk niet! Ik kan daar best tegen. Het is alleen maar onnozel. Wij wonen hier… So what? Bovendien was ik op voorhand getipt door niet minder dan vier mensen. Waarvan één zelfs anoniem. Iemand die zei dat hij/zij nooitvanzleven voor de N-VA zou stemmen, maar dit ging hem/haar te ver. ‘Dit is niet meer serieus. Ze zouden zich beter bezig houden met de echte problemen.’

Dat laatste is de nagel op de kop. Want wie Bracke en de N-VA per se moet controleren, kan natuurlijk niet tegelijk bezig zijn met Roma, met sluikstorten, of wat dan ook. En wat denkt u dat in deze wijk door de bewoners als het belangrijkste probleem wordt ervaren? U mag één keer raden. Het was NIET dat ik hier ben komen wonen…

Maar ok. Dit stadsbestuur deelt parkeerkaarten uit aan krakers, deelt uitkeringen uit aan diegenen die ons sociaal systeem onder druk zetten, maar de Dienst Burgerzaken is daar niet echt mee bezig.

Dit alles spreekt boekdelen over hoe Paars – ooit nieuw, fris, creatief – nu staat voor De Macht, the Powers That Be. Alleen al het idee dat er iemand roet in het eten kan gooien, is voor dat soort volk en hun talrijke vazallen ondraaglijk. Die worden dan kribbig en zuur. En dat is (nog) nergens voor nodig.


Eerder

Leve de werkelijkheid

Het was een opvallend moment. Geert Wilders in debat met Rob Jetten, boegbeeld van het links-liberale D66. Wilders heeft nagetrokken dat Jetten, minister van Klimaat in het demissionaire kabinet Ru...

Lees het hele artikel

Nieuw Sociaal Contract

Ik heb het vele keren gedaan voor de VRT: verkiezingsprogramma’s maken. Het eerste was de vinger op de zere plek leggen, proberen te bepalen waar de verkiezingen over gingen. Wanneer je dat doorhad...

Lees het hele artikel

Een uphill battle

Het is zo ver: Doorbraak zit al een kleine week in een nieuw jasje. Er is een vaste ploeg die beslagen op het ijs staat, er zijn ook nieuwe mensen die voor Doorbraak schrijven. Het is tijd voor de ...

Lees het hele artikel

Raar, en het doet zeer

Ik kreeg het van jongs af aan ingelepeld. Toen ik nog maar nauwelijks kon lezen zag ik het in verschillende talen op de toren staan: Nooit meer oorlog. Het is lange jaren meegegaan. Het werd een L...

Lees het hele artikel